ISPARTA MIZDA YENİ BİR RECEP YAZICIOĞLU MU DOĞU YOR?

Orman müdürlüklerindeki, özel idare müdürlüklerindeki, çevre ve il müdürlüklerindeki,kaymakamlık ve valiliklerdeki pek çok görevliden nefret edersiniz değil mi?Saklamaya gerek yok, biz ederiz.

Bu ülkede “memur zihniyeti” diye bir kavram var. Durup dururken peydah olmadı herhalde bu tespit. Artık bu memur denilen kitle işini nasıl “yapmamışsa”, işi sürekli erteleyen, etliye sütlüye karışmayan, her oka tamam diyen, o an uygun olduğu halde kendisine getirilen işi geri çeviren çok daha kalabalık bir kitleyi temsil eden bir kavram haline gelmiş.

İşte bu zihniyeti alaşağı edecek adamlar da yaşadı bu ülkede, çok da sevildiler aslında. Ama bu ülkenin, dürüst yöneticinin değerini bilen insanları tarafından sevildiler, menfaat ve “peki efendim” bekleyenler tarafından değil.

14 yıl önce bugün göçtü gitti bu güzel insanlardan birisi. Çok da uzun olmayan görev süresinde, pek çok imza attı insanlara onu hatırlatan. Sadece taşa toprağa atmadı bu imzayı, davranışlar ve tavrıyla akıllara, zihinlere, kalplere deattı. Onu gören, görmeyen ama bir şekilde tanıyan hiç kimse unutmadı Yazıcıoğlu Recep’i. Biz de dahil… Bu yazı da o unutamamışlığın eseri zaten.

Bu ülkenin tanıyıp tanıyabileceği en sıradışı bürokrat 2 Haziran 1948’de Trabzon’un Sürmene ilçesinin Köprübaşı Köyü’nde dünyaya gelir. Müftü olan babası Mustafa ve annesi Fatma, içinde bulundukları aydan dolayı Recep adını verirler oğullarına.

Görev yaptığı her yerde sert çıkışlarıyla dikkat çeker kaymakam Recep. Sertliğinin yanındaonu diğer bürokratlardan farklı kılan bir özelliği daha vardır: Daima halkın içinde olması.

Bu çıkışları ve bürokrasi karşısındaki farklı tavrı, politikacılarla arasının hep bozuk olmasına yol açar. Sürekli tayini çıkar Yazıcıoğlu’nun. Ama, onun deyimiyle,“hiçbir zaman el etek öpmez, her zaman başı dik, alnı ak olur”. Alaca’daki kaymakamlık sürecinde odasının kapısına “Kapıyı vurmadan girebilirsiniz”şeklinde bir yazı astırır. Duruma alışık olmayan halk, sonradan anlar kaymakamın asıl niyetini.

Devletin olmaz dediği birçok işi olduru verir vali. Emniyet müdürlerinin vali olarak atanmasına karşı çıkar. Bunu da, demeçlerinden birinde “polisten vali olmaz” sözleriyle dile getirir. Benzeri sert çıkışları Ankara’daki zat-ı muhteremleri kızdırır.Bir gece telefonu çalar. Telefondaki ses “Sayın valim merkeze alınmışsınız.”der. Tepkisi kısa ve özdür: “Biz zaten valiliği bitirdik. Hayırlı olsun.”

Soğukkanlı olmaya çalışsa da üzüntüsü yüzüne vurur valinin, çünkü hazmedemez durumu.Ankara’da kaldığı süre boyunca siyasi teklifler de gelir Recep Yazıcıoğlu’na,ama o, bu pisliğe bulaşmamayı tercih eder.

Bir süredir yaşadığı sağlık sorunundan dolayı Ankara’ya gidip muayene olmaya niyetlenir.Kişisel işleri için makam arabası kullanmaz hiçbir zaman. Bu işinde de öyle yapar. Özel arabasını hazırlatır yanındakilere. Ama maalesef 8 Eylül 2003’te elimbir trafik kazası sonucu dünyaya ve sevdiklerine veda eder 55 yıllık yorgunbedeni.

 Recep Yazıcıoğlu’nu özel ve önemli kılan neydi? Devletin kendisine sağladığı imkanları, kişisel işlerinde hiçbir zaman kullanmamasıydı öncelikle. Tebdil-ikıyafet denetimlere çıkıp kaçak göçek işlere göz yummamasıydı. İbadetinden hiçbir zaman geri kalmayıp, ortalık yerde ibadet etmeyi kendine zül saymasıydı.Resmi giyinmektense rahat giyinmeyi tercih etmesi, korumasız gezmesiydi.Birilerini kırdığında ya da kırmak zorunda kaldığında, çocuk gibi üzülmesiydi.Parayla pulla işi olmamasıydı. Ve en önemlisi de, görev yaptığı hiçbir yerdehiç kimseye ayrıcalık tanımamasıydı. Zaten birtakım kişiler tarafından da tam olarak bu yüzden sevilmedi, “defteri dürüldü”.

Süper vali…Efsane vali… Zıpkın vali… Aykırı vali… Sıra dışı vali…Türkiye’de vali dendiğinde akla ilk gelen isimdi Recep Yazıcıoğlu. Türkiye onu, sisteme,bürokrasiye, klasik devlet anlayışına karşı sert çıkışlar yapan, sözünü esirgemeyen biri olarak tanıdı. O ilk önce şen kahkahalarıyla dikkat çekti.

Çünkü vali gülmez, fazla konuşmaz, bir imza atar, yazar geçerdi. Onun ise hiç eksik etmediği kahkahaları vardı. Aslında dünyaya karşı çıkışı bu kahkahalarının ardında gizliydi. Çoğu kişi yaşadığı şehrin valisinin ismini bilmezken, onu tanımayan yoktu neredeyse. Çünkü o hep halkın içinde, halkla birlikteydi. Kâhdağ başında, kâh valilik makamında, kâh azgın Fırat sularında. Takım elbiseyle gezdiği pek görülmezdi. Bir tişört ve şorttu en sevdiği kıyafeti. Aykırılığı kadar, ‘olmaz’ denilen projelere imza atmasıydı onu bilinir kılan. Ancak Türkiye’nin en genç valisi, genç yaşında ayrıldı aramızdan.

Evet Ispartamızdada bir Yazıcıoğlu Recep mi  doğuyor?

Görev süresi tam1 yıl oldu. Yazıcıoğlu Recep in tüm ailesinin ismini bildiğimiz halde onun şimdilik annesinin, babasının adını bilmiyoruz. Sadece kendi adını, soyadını biliyoruz.

Kısacık 1 yıla tüm güzellikleri sığdırabilen Sayın vali miz Şehmuz Günaydın.

Bakalım bu güzellikleri devam ettirip 2 nci yılın sonunda değerli annesinin, babasının ismini bize öğretebilecek mi?

Bir oklava gibi dimdik eğilip, bükülme den, sabırla bekleyip göreceğiz.