Isparta'da kullanılan eski yerel ağızlar

KÜBRA KEVSER KARATAŞ- Geçmişten günümüze öğüt verici sözler vardır. Bu bakımdan eskilerin söylediği atasözleri birçok kişi tarafından okunduğunda merak uyandırıp düşündürüyor.  Bu sözler karşımızdakine ders vermek veya onu eleştirmek için kullanılır. Her atasözleri aslında bulunduğu yörenin dilini, kültürünü en iyi şekilde yansıtır. Isparta İl Kültür Turizm Müdürlüğü arşivinden alınan kaynağa göre, işte Isparta'ya ait eski yerel atasözleri;

Dilimizi, kültürümüzü yansıtan işte o atasözleri;

Aça kuru ekmek bal helvası gibi gelir.

Acı sakız gibi yapışır, kedi gibi sırnaşır.

Akrabalar, akrep olmuş kimse bilmez nettiğini, akrabanın akrabaya akrep etmez ettiğini.

Alan razı satan razı, ne halt eder it Niyazı.

Alemin tenceresi kapalı kaynar.

Anası ne ise danası da odur.

Aramakla güzel bulunmaz.

Aşı pişiren soğutsun, doğuran avutsun.

Ata et ite ot döker. Atın bahtsızı arabacıya düşer.

Başta akıl olmayınca kuru kafa neylesin.

Bilmediğin ot karın ağrıtır.

Bir bulutla kış olmaz.

Boş keseden beleş bağışlar.

Çağrılan yere erinme, çağrılmayan yere görünme.

Çalı çırpı ile ev yapılmaz.

Çalıda gül bitmez, cahile söz yetmez.

Dağa gidenin işi, kabak keçinin yaşı belli olmaz.

Düğün evini bilmeden keşkek sahanının alıp koşma.

Eşeğe semer yük değildir.

Fukaranın cebi boş gönlü doludur.

Göl yerinde, su eksik olmaz.

Gül dikensiz olmaz.

Hamam tokmağı gibi başa vurur.

Her balık kendi yemi ile tutulur.

Her çıkık yerini bulur.

Her sakaldan bir kıl alsan köseye bir sakal olur.

Herkes ayağına ipin nereden takıldığını bilir.

Herkes gidişen yerini kaşır.

Kar yağdığı gün tozar.

Karının adını söyle ama kârını söyleme.

Karpuz kesmekle yürek soğumaz.

Katrandan olmaz şeker, olsa da cinsine çeker.

Kokmuş ete tuz çare eylemez.

Köpek ekmek yediği kapıyı bilir.

Lezzetsiz çorbaya tuz kâr etmez.

Lokma çiğnenmeden yutulmaz.

Malını övme pazarını öv.

Nâdan ile ye iç sohbet etme.

Oğlan yer oduna gider, çoban yer koyuna gider.

Olacakla öleceğe çare bulunmaz.

Ölenle ölünmez.

Ölüye gülmezler deliye gülerler.

Pişinceye kadar durur da soğuyuncaya kadar duramaz.

Sahipsiz eşeğe kim olsa biner.

Söyleme arsız edersin, kitleme hırsız edersin.

Tencere kapağını bulamayınca kaynamaz.

Turna katarıyla, leylek alayıyla uçar.

Ulu ağacın gölgesi bol olur.

Üzüm çöpsüz olmaz, armut sapsız olmaz.

Yel esmeyince, çalı çıtırdamaz.

Yenecek aş buharından bellidir.

Yolda giden yorulmaz.

Yörük at kendine özengi vurdurmaz.

Yükün ağırını koca öküz çeker.

Yürük at yemini kendi arttırır.

Zenginin kokusu çıkmaz.

Zengin isterse fakir bulursa yer.