İlahlar kurban istiyor… CHP’de kurban pazarı…!

Seçimler biteli üç hafta oldu. Yeminler edildi, meclisimiz açıldı, hükümetimiz kuruldu, bakanlarımız atandı, Tayyip bey iki kabine toplantısı yaptı bile. Başkanlık sistemimiz tüm dünyanın hayret, takdir ve gıpta dolu bakışları arasında tıkır tıkır işliyor…

Şimdi iktidara düşen, seçim öncesi vatandaşımızın refahına ve ekonomik sıkıntılarına yönelik çözümleri ortaya koyma vakti. Bunu bilen Erdoğan başkan, bayram müjdesi ve asgari ücret tespiti konusunda kurmaylarını çoktan görevlendirdi bile. Ak Parti’de üç dönem kuralı gereği birçok ismin görev alamaması dolayısıyla bakanlarımız değişti, başkanlarımız değişti, genel müdürlerimiz değişti. Ancak partimiz “önemli olan şahıslar değil, çizgimiz” diyerek kaldığı yerden iktidarına ve yoluna devam ediyor…

Peki, yeniden iktidar olan Ak Parti bunlarla uğraşırken, totalde yirmibir yılda on üç kez Ak Parti’ye yenilen muhalefet neyle meşgul? Hemen söyleyelim. Düne kadar Kılıçdaroğlu aday olmalı, aday olduktan sonra “bu sefer tamam nihayet Erdoğan’ı yeneceğiz, anketler ve meydanlar bizi gösteriyor” diyerek seçime kadar hop oturup hop kalkanlar, mikrofon ve kamera buldukları her toplantıda Erdoğan’la alay ederek Tarkan’ın şarkısı “gitçek, gitçek” çalanlar, bu sefer söz baharlar gelecek, herşey çok güzel olacak deyip seçmenin yarısından fazlasını kendilerine inandıramayanlar, seçimler de kaybedilince alelacele “faturayı kime keselim?” teranesine düştüler. Yani Bay Kemal’in kellesini koparma yarışına girdiler.

Seçimlerde hedef seçmeni etki altına almak için şehit yakınına kameralar önünde küfretmeyi ve çobanın oy’unun kendi oylarıyla bir olmadığını bile söylediler. PKK ve yandaşlarının yanında durmayı, radikal milliyetçilerle kucak kucağa olmayı, gerektiğinde Ülkücü olmayı, gerektiğinde mücahit olmayı, LGBT’cilere gülücükler ve açıktan destek verip aile kurumunu zayıflatmayı, parlementer sisteme dönüş yeminlerini, ABD ve Batıya verilen gizli gizli vaatleri, savunma sanayi hamlelerini kapatmayı, Tayyip bey ve ekibini hapislerde çürütmeyi, devletin bürokratlarını tehdit etmeyi, Mavi Vatan ve münhasır ekonomik bölgeyi terk etmeyi, vatandaşa verilen uçuk-kaçık ekonomik vaatler vermeyi maharet bildiler. Saçma sapan her türlü söz ve vaatlerle meydanları coşturdular…

O meydanlarda “sana söz, baharlar gelecek” dediler, tam aradığımız aday Kılıçdaroğlu’dur dediler, Muharrem sen çekil, seçimi kaybedeceğiz, bak kasedin de var, diyerek Fetöcülerin kaset kumpaslarına alet oldular…

Seçim de kaybedilince bu sefer “yuh olsun sana Kılıçdaroğlu, yanlış adaydın zaten, daha iyi kazanacak bir adaya yol vermeliydin, yine yenildin, artık çekil” teranelerine hemen başladılar. Daha düne kadar Kılıçdaroğlu’nun adaylığına binbir türlü güzellemeler yapan Portakal, Saymaz, İsmail ve Uğur Dündar gibi sözüm ona gazeteciler, bugün “çekil artık git, ne fena adammışsın” diyerek gece-gündüz Bay Kemal’e saldırıyorlar. İnsan on günde nasıl döner, kendi genel başkanına nasıl düşman kesilir hayret ki hayret…!

Sadece medya kanalından mı saldırılar var. Parti içi dahili saldırılar da var. Kılıçdaroğlu’nun kellesini bir an önce alıp o meşhur koltuğu ele geçirmek adına partinin vitrindeki isimleri İmamoğlu, Özgür Özel, Gürsel Tekin çoktan ortaya çıktılar bile. Daha birkaç isim de çıkabilir, tahmin ediyorum. Ancak bir koltuk uğruna ne güneşler batacak, göreceğiz…

Anlayamadığım şey şu. Hani demokrasi vardı, bir başkan seçimle gelir seçimle giderdi, kişilerin hürriyeti vardı, delegenin özgür iradesi vardı, il başkanlarının kendi iradeleri vardı? Hani bu ülkedeki değişim partideki değişimle başlayacaktı? Hani birlik ve beraberlik için herkese “söz” verilmişti? Hani despot(!) iktidara karşı hep omuz omuza olunacaktı? Hani gün kucaklaşma ve helalleşme günü idi? Sahi nerde kaldı bu laflar? Benim Kurban bayramı öncesinde CHP için kafam karmakarışık. İnşallah “ilahlar kurban istedi” sözü gerçekleşmez… Kalın sağlıcakla...!

İsmail TANIŞMAN