Haber/ Ali ÇEVİKBAŞ - Isparta’da 64 yıldır terzilik yapan Mehmet Bitiktaş (78), çırak yetişmemesi, artan maliyetler ve azalan talep ile birlikte mesleğin yok olma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu söyledi.
Seri üretim ve konfeksiyon ürünlerin bu mesleği olumsuz anlamda etkilediğini belirten Bitiktaş, açıklamasında; “’Sevdiğim bir meslektir. Herhangi bir sıkıntı yok fakat yetiştirdiğim çırakların hepsi dağıldı ya da dükkan açtı. Şimdi de çırak bulamıyoruz. Ben 9 tane çırak yetiştirdim. Bazıları konfeksiyona girdi bazıları ise mesleği tamamen bıraktı. Seri üretim ve konfeksiyon ürünler bu mesleği çok etkiledi. Biz eskiden gece gündüz çalışırdık. Şu anda ise işler tamamen durdu. İdare edeceğiz çare yok çünkü mesleğimizi seviyoruz” dedi.
Kumaş maliyetlerinin arttığını ve alım gücünün düştüğünü ifade eden Bitiktaş, vatandaşların artık özel dikim yerine konfeksiyon ürünlerine yöneldiğini, ancak bu ürünlerin kısa ömürlü olduğunu belirtti. Bitiktaş; “Alım gücü azaldı. Biz de sıkıntıya giriyoruz. Elimizde kumaşımız oluyor satamıyoruz. Vatandaş alamıyor ve bu sebeple konfeksiyona gidiyor. Fakat ürünü 3 gün giyiyor 4. gün yıpranıyor. Fakat sipariş yaptırması halinde kıyafet uzun seneler dayanıyor. Yine de bu zamanda yalnızca tamirat geliyor. Geçen bayram 1 tane takım elbise diktik ve dahası gelmedi. Eskiden en çok bayramlarda, düğünlerde talep gelirdi. Çeşitli ürünler yapardık. Pardösü dahi dikerdik. Artık nadiren bile gelmiyor. Vatandaş 14-15 Bin lira maaş alınca çocuk mu okutacak ev mi geçindirecek ev kirası mı ödeyecek derken her şeyi bitiriyor. Bizler de mağduruz. Gelir gideri karşılamıyor” diye konuştu.
“BU MESLEĞİ İYİ YAPAN 5 KİŞİ KALDI”
Mehmet Bitiktaş, bu mesleği iyi yapan 4-5 kişi kaldığını söyleyerek, mesleğin ustalık isteyen bir iş olduğunu vurguladı.
Bitiktaş; Ben bugünlerde oturuyorum. Eskiden olsa oturacak zaman bulamazdık. Her taraf elbise, takım elbise olurdu. Şu anda bir takım elbisenin maliyeti 5-10 Bin lira arası değişiyor. Sürekli yıpranacak kıyafetler alarak kullan-at kıyafetlere harcama yapmak yerine özel dikim bir kıyafeti senelerce giyebilirler. Vatandaşın durumu belli o yüzden ister istemez el emeğine değerli bakılmıyor. Bu meslekte yetişen de yok. Köyden kentten gelip de bizim çocuk boşta onu yetiştirir misin diyen kimse kalmadı. Çırak gelirse para bekleyecek. Fakat kazanılamayan parayı nasıl vereceksin çocuğa? Eskiden para ön planda değildi. Eğitim daha öncelikli görülüyordu. Gençler çıraklığa yönelseler iyi olur. Çünkü değersiz görülen birçok meslek bu şekilde tekrar değer kazanacaktır. Fakat pahalılık sebebiyle de gençlerden bu mesleğe talep olsa da değer kazanamayabilir. Kumaşlar çok pahalı ki bunun yanı sıra birçok malzemesi daha var. Isparta’da bu mesleği iyi yapan 4-5 kişi var. Onun dışında makineyi çalıştıran terziyim diyor fakat 3 gün sonra yaptığı iş kötü sonuç veriyor. Bu da mesleğe karşı güveni sarsıyor. Önem verilmesi gerekiyor yalnızca dikme odaklı düşünmemek lazım. Çekirdekten yetişmeyen insanlarda bu fazlasıyla görülmektedir. Ben 8 sene ustanın yanında çalıştım. Bir genç ise bu işe başladığında ortalama 2-3 senede oturtur. Kaliteli bir iş için ise 5 sene usta yanında tecrübe sahibi olması gerekiyor. Müşteri güveni de çok önemlidir. Okullardaki eğitim ve uygulamalar da pek yeterli değil bana kalırsa. Teori bambaşka pratik ise bambaşka işler vaziyettedir. Bu tarz işler için temelden yetişmek çok önemlidir’’ dedi.
