Atları da vururlar… Zenginler de ölür…

Ölen ister KOÇ olsun isterse SABANCI ailesinden biri. İsterse Isparta’da sıradan bir hemşerimiz. Gerçek şu ki ölüm, herkesi er-geç yakalayacak. Ölüm ister beklensin, isterse beklenmesin. Herkes birgün kaçınılmaz gerçekle tanışacak. Er kişi ya da hatun kişi niyetine nidaları hepimiz için bir gün yükselecek. Mezarlar kazılacak ve topraklar atılacak üstümüze.

Daha önce de konu ettiğim gibi, diş hekimi arkadaşım her cuma, inancımızın gereği ziyaret eder, gelemezse telefonla mutlaka arar ve halimi/hatırımı sorarak: İsmailciğim, dünya fani, ölüm ani. Ahiret de baki, unutma, der. Çayını içer ve işine gider. Bu güzel nasihatle beni baş başa bırakır. Ben de içine daldığım dünya hengâmesinden bu ikaz ile uyanır ve o anki ruh halimle kişisel özeleştiri yapmaya çalışırım. Sonra şükrederim Rabbime. Benim için bahşettiği nimetlere ve böyle güzel dostlara... 

Ölümün ani olduğunu ülkemizin en zengin holding yönetiminin başında olan Mustafa KOÇ beyin ölümü ile bir kez daha hatırladık. Aslında ölümü unutmuyoruz. Her gün ölümle iç içeyiz. Allah affetsin unutmuyoruz ama pek de umursamıyoruz. İnsanın yaratılışı böyle. Önüne konulan perdelere hep takılarak görmesi gereken gerçeği görmemeye tercih ediyor. Ama ne yazık ki kaçısın kimseye faydası yok.

Şehrimiz Isparta’da da hemen hemen her hafta hepimizin bir tanıdığı Hakk’ın rahmetine kavuşuyor, daha önceden bildirilen gerçekle karşılaşıyor. Daha vahimi ülkemizin güney doğusunda hemen her gün güvenlik güçlerimizden biri görev başında şehit ediliyor. Emperyalistler tarafından ırkçılık adına kandırılmış bu ülkenin vatandaşları da hayatlarının baharında ölüyorlar. Yine her gün onlarca insanımız trafik kazalarında can veriyor. 2016 yılı ile beraber dünyanın en büyük sorunu haline gelen İslam coğrafyasının mültecilerinin her gün onlarcası savaştan barışa kaçma adına azgın sularda boğuluyor, ölüyor.

Görüntüde kişi için hep başkaları ölüyor, hep başkalarının ocağına ateşler düşüyor. Bu nedenle sıra bize gelmiyor ve gelmeyecek zehabına kapılıyoruz. Ama, bir gün herkes ölecek. Herkes bir gün can verecek. Bunu da hepimiz biliyoruz. Hepimizin bildiği ve kabul ettiği bir tek gerçek var. Kullar fani, Yaratıcı ise hep bakidir.

Bugün önümüzde en büyük örnek Mustafa KOÇ bey var. Altı ay önce, Mustafa KOÇ’a 21 Ocak Perşembe günü öleceği söylense, hem ona hem de hepimize çok hayali gelirdi. Ama bugün ölümün ne kadar yakın ve gerçek olduğunu, ölümün dayanılmaz ve kaçınılmaz son olduğunu bir kez daha gördük ve yaşıyoruz.

Şimdi şunu tekrar hatırlayalım. Allah bir zengin vatandaşımızın ölümü ile bir kez daha bize nasihat verdi, bir kez daha bize fırsat verdi. Zaman ölümden ders çıkarma zamanı. Zaman ölümden ders alma zamanı. Vakit; inancımızın gereği ölümden sonra vereceğimiz hesaba odaklanma zamanı. Zira “keşke”nin hiç zaman kimseye faydası olmuyor…

İsmail TANIŞMAN—Demokrasi Hakem Kurulu Başkanı